Sanayan Lang ang Pagpatay

by Albert E. Alejo,S.J.

Pagpatay ng tao? Sanayan lang 'yan pare.

Parang sa butiki. Sa una siyempre

Ikaw'y nangingimi. Hindi mo masikmurang

Tiradurin o hampasing tulad ng ipis o lamok

Pagkat para bang lagi 'yang nakadapo

Sa noo ng santo sa altar

At tila may tinig na nagsasabing

Bawal  bawal  bawal 'yang pumatay.

Subalit tulad lang ng maraming bagay

Ang pagpatay ay natututuhan din kung magtitiyaga

Kang makinig sa may higit na karanasan.

Nakuha ko sa tiyuhin ko kung paanong palibagin ng 

    tsinelas

O pilantikin ng lampin ang nakatitig na butiki sa aming 

    kisame

At kapag nalaglag na't nakikikisay sa sahig

Ay agad ipitin nang hindi makapuslit

Habang dahan-dahan tinitipon ang buong bigat

Sa isang paang nakatingkayad: sabay bagsak.

    Magandang pagsasanay ito sapagkat

Hindi mo nakikita, naririnig lamang na lumalangutngot

Ang buo't bungo ng lintik na butiking hindi na 

    makahalutiktik.

(Kung sa bagay, kilabot din 'yan sa mga gamu-gamo.)

Nang magtagal-tagal ay naging malikhain na rin

Ang aking mga kamay sa pagdukit ng mata,

Pagbleyd ng paa, pagpisa ng itlog sa loob ng tiyan

Hanggang mamilipit 'yang parang nasa ibabaw ng baga.

O kung panahon ng Pasko't maraming paputok

Maingat kong sinusubuan 'yan ng rebentador

Upang sa pagsabog ay magpaalaman ang nguso at buntot.

(Ang hindi ko lamang maintindihan ay kung bakit

Patuloy pa rin 'yang nadaragdagan.)

    Kaya't ang pagpatay ay nakasasawa rin kung minsan.

Mabuti na lamang at nakakaluwag ng loob

Ang pinto at bintana na kahit hindi mo sinasadya 

At may paraan ng pagpuksa ng buhay.

Ganyan lang talaga ang pagpatay:

Kung hindi ako ay iba naman ang babanat;

Kung hindi ngayon ay sa iba namang oras.

Subalit ang higit na nagbibigay sa aking ng lakas ng loob

Ay ang malalim nating pagsasamahan:

Habang ako'y pumapatay, kayo nama'y nanonood.

Para sa sektor nating pumapatay ng tao.